Stałe uzupełnienie protetyczne: wkład koronowo-korzeniowy

Leczenie u stomatologa może być trudne, zwłaszcza, gdy stan zębów wymaga fachowego leczenia kanałowego. Z reguły leczenie kanałowe obejmuje poważne przypadki, w jakich zęby są silnie zniszczone (np. przez próchnicę), jednak nadal można je uratować bez konieczności wyrywania. W takich wypadkach po zakończeniu leczenia sprawdza się uzupełnienie utworzonych ubytków – tzw. rekonstrukcja zęba.

Wypełnieniem protetycznym stałym sprawdzającym się w takich sytuacjach jest wkład koronowo-korzeniowy. Z reguły wykorzystuje się go, gdy korzeń zęba wciąż jest zdrowy i właściwie przytwierdzony w zębodole, natomiast koronę zęba trzeba wymienić. Wkład koronowo-korzeniowy ma formę sztyftu albo śruby, którą mocuje się do korzenia, a z kolei protetyk zakłada na stałe na niego koronę protetyczną.

W ten sposób ząb zostaje zupełnie zrekonstruowany i może całkiem dobrze imitować naturalny ząb. W zależności od materiału, z jakiego będzie sporządzony wkład i korona protetyczna. Surowcami, które z reguły są stosowane w tym celu są włókno szklane, cyrkon albo metal. Stopniowo co raz rzadziej używa się metalu z uwagi na niższą estetykę i ewentualność korozji. Włókno szklane jest całkiem elastyczne i trwałe, dlatego w przypadku potrzeby, można je wydostać, bez usuwania korzenia. Z kolei cyrkon jest najwytrzymalszym i najbardziej biozgodnym surowcem, ale jego cena jest nieco wyższa.